LEWD ACTS-BLACK EYE BLUES

1.Know where to go
2.Wide black eyes
3.Nightcrawlers
4.You don't need me
5.I don't need you
6.Who knew the west coast could be so cold?
7.Penmanship sailed
8.Young lovers, old livers
9.Rot gut Charlie
10.My father was a locomotive
11.Nowhere to go



"I was born with soapbox shoes/raised on morals that I chose to lose/that's when I'd seen the evil that people do/that's when I learned to sing the blues"

Það er þannig með sumar plötur og listamenn að undir einfaldleikanum liggur eitthvað meira og dýpra að baki þó það virðist ekki þannig á yfirborðinu. Má þar nefna plötur eins og nýju Cult Ritual útgáfuna, Jailbreak með Thin Lizzy og Heavier Than Heaven, Lonelier Than God með Blacklisted. Black Eye Blues er ein af þessum plötum í mínum bókum. Þó hún virðist vera nokkuð generísk hardcore plata til að byrja með liggur eitthvað meira að baki, eitthvað sem ég á frekar erfitt með að koma orðum yfir. Tók það mig talsvert margar hlustanir til að átta mig á þessu og sé ég ekki eftir að hafa veitt henni nokkra snúninga í viðbót eftir að ég hafi ekki heillast mikið af henni í byrjun.

Platan nær strax athygli manns með skáletruðu orðunum hér að ofan ásamt mid-tempo tomtom kafla. Strax í næsta lagi, Wide black eyes, byrjar keyrsla og d-beat og grunaði mig fyrst þegar ég hlustaði að það yrði meginþemað á plötunni en svo var í raun ekki þó hún sé að vissu grimm. Þeir halda áfram keyrslu og lagið Nightcrawlers býður uppá glerhörð riff og þennan auðkennandi og einstaka söng sem söngvarinn býr yfir. Svo fer smám saman að hægjast yfir plötunni í seinni helming næsta lags og þar finnst mér styrkur Lewd Acts helst leynast. Í hægari köflum geta riffin ásamt fyrrgreindum söng orðið talsvert þrúgandi á góðan hátt og er það helst sem gerir Lewd Acts að einstakri hljómsveit innan síns geira. Þótt lagið Who knew the westcoast could be so cold sé ekki meira en ein og hálf mínúta og sé eiginlega ekki mikið meira en millibils lag þar sem nánast engar trommur eru og bara söngur og gítar er það mitt uppáhald á plötunni. Þar finnst mér koma sérstaklega í ljós hversu hæfur þessi söngvari er og hvernig sönglínur hans tvinnast við gítarspilið sem er ákaflega töff. Lagið er ískalt og hálf-fráhrindandi en það gefur því ákveðinn sjarma, í ljósi þess að hljómsveitin kemur frá stað þar sem er sumar allt árið. Í næstu tveim lögum, Penmanship sailed og Young lovers, old livers má greina skýr Cursed áhrif og er það vel í mínum bókum. Lögin innihalda ótrúlega töff lagasmíðar með gítarinn í forgrunni. Trommari Lewd Acts fær virkilega að láta ljós sitt skína í næsta lagi, Rot gut Charlie. Greinilega þokkalega fær trommari þar sem fillin eru hrikalega spot-on og mikil hugmynda auðgi almennt í trommuleik hans í því lagi þar sem þeir byrja aftur á hörkunni og hraðanum sem auðkenndi fyrstu lögin.

"I wish this cigarette would last forever..."

My father was a locomotive finnst mér vera næst-besta lag plötunnar. Textinn er persónulegur og hreinskilinn og lagið er níðþungt og grimmt. Þannig framkvæma þeir lög sín best, mid-tempo þunga með inventive riffum og tónsmíðum. Lokalag plötunnar er talsvert týpískt lokalag, semsagt hæga langa lagið sem byrjar á löngu gítarstefi. Í stuttu máli sagt þá svínvirkar það á mig allavega, það er tilfinningaþrungið og fallegt í beiskjunni og þunganum. Tiltölulega óþekktir strákar frá Kaliforníu hafa hér sent frá sér einhverja mögnuðustu skífu þessa árs fyrir mér. Lewd Acts er klárlega band sem ég ætla að hafa mætur á næstu ár og fylgjast með. Ég hvet ykkur eindregið til að ná í plötuna en ég ætla ekki að henda inn stökum lögum hingað því platan virkar best í heild sinni þar sem fjölbreytileikinn fær best að njóta sín.

Sækja má plötuna hér:

http://www.mediafire.com/?zkfzwzo3mnm